φλογιώ

(I)

-άω, Α

(ιατρ. όρος) ερεθίζομαι και κοκκινίζω, παθαίνω φλόγωση («τότε μᾱλλον τὸ πρόσωπον φλογιᾷ», Ιπποκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. έχει σχηματιστεί από τη λ. φλόξ, φλογός με κατάλ. -ιῶ / -ιάω (πρβλ. ὠχρ-ιῶ) ή αποτελεί παρ. τής λ. φλογιά].

————————

(II)

-έω, Α [φλόξ, φλογός]

καίω κάτι εντελώς, κατακαίω.